Bir sabah Güneş Rüzgar’la sohbet etmeye koyulmuş. Ama “Keşke hiç konuşmasaydım” diye de pişman olmuş Güneş, çünkü Rüzgar kendini beğenmiş, hırçın ve kavgacıymış. Kiminle konuşursa konuşsun hemen tartışmaya başlar, kavga çıkarır ve karşısındakini aşağılarmış. Bu kez de öyle olmuş. Kendisiyle dostça sohbet etmek isteyen Güneş’e yüklenmiş:
“Sen böyle gökyüzünün ortasında bir o tarafa bir bu tarafa gidip gelmekle büyük olduğunu hiç sanma. Ben senden çok daha büyük ve güçlüyüm!” demiş.
Güneş’in tartışmaya girmeye hiç niyeti yokmuş, ama sormadan edememiş. “Sen benden güçlü olduğun sonucuna nasıl varıyorsun?” demiş.
“Nasıl mı varıyorum?” diye homurdanmış Rüzgâr, “Sen bütün gün yukarıda gezer, sağa sola gülümsersin. Ben ise istersem tozu dumana katar, önüme geleni istediğim yere sürükler, istersem boğarım. Bana karşı kimse direnemez.” demiş.
Güneş ise “Az şey değil söylediklerin. Ama lafla peynir gemisi yürümez demiş atalarımız. İstersen bir deneyelim bakalım kim daha güçlü.” demiş.
“Tamam! Benim de söylemek istediğim buydu” diye hemen kabul etmiş Rüzgar.
“Şu yolda giden adamı görüyor musun?” demiş Güneş. “Sırtında kalın bir palto var. Şimdi paltosunu çıkartmayı deneyelim. Bakalım kim kazanacak.”
Rüzgâr delice esmeye başlamış. Giderek fırtınaya dönüşerek, döne döne esiyor, yoluna devam etmek isteyen adamın paltosunu sırtından almaya çalışıyormuş. Ama Rüzgar hızlandıkça ve hava soğudukça adam paltosuna daha sıkı sarılıyor, Rüzgar’a karşı direniyormuş. Rüzgar kasırgaya döndüğünde, adam bir ağacın kovuğuna saklanmış. Sonunda Rüzgar pes etmek zorunda kalmış.
Sıra Güneş’e geldiğinde hiç zor kullanmamış. Giderek daha çok sıcaklık yaymış, hava ısındıkça ısınmış. Hayvanlar saklandıkları yerlerden çıkıp derin bir nefes almışlar, Rüzgar’ın devirdiği çiçekler başlarını dikleştirmişler. Yolcu da saklandığı kovuktan çıkmış. Hava iyice ısındığı için adam paltosunu çıkarıp eline almış ve neşe içinde yoluna devam etmiş.
Güneş gülümseyerek Rüzgar’a bakmış. Onun zorla yaptıramadığını, güler yüzle başardığı için mutluymuş. Herkesin mutluluğu Güneş’e de sevinç veriyormuş.
Rüzgâr ise iddiayı kaybetmenin verdiği kızgınlığı dindirebileceği başka bölgelere esip gitmiş.