Klinik Psikolog Münire Şirket Uğural
Ailemiz Dergisi’nin yeni köşesi olan Annelik Hikayeleri’nin yeni konuğu İnanç Büyükakşker ile karşınızdayız.
Bize kendinizi tanıtabilir misiniz?
Adım İnanç, soyadım Büyükakşeker. 6 Mart 1995’te Girne’de doğdum. Hukuk eğitimi aldım. Evliyim ve 2 çocuk annesiyim.
Kaç çocuğunuz var?
Bir kız bir erkek olmak üzere iki çocuğum var. Kızım Elisa 4 yaşında. Oğlum Murat Aslan 2 yaşında.
Peki hamileliğiniz nasıl geçti? Güzel anılarınız var mı?
Hamilelik süreçlerim genel olarak sorunsuzdu. Her anı güzel hatıralarla dolu. İlk hamileliğimde tabi ki kaygılarım çok fazlaydı. Hiç bilmediğim ve yepyeni bir kavramdı annelik duygusu ve düşüncesi. İkinci hamileliğimde de kaygılarım vardı ama daha bilinçli olduğumu biliyordum artık. O süreçte tadını çıkaramıyor insan şimdi yanımda ve sağlıklı olduklarını gördükçe keşke daha rahat olabilseydim diyorum.
Doğumdan aklınızda neler kaldı?
1 Mart 2019 da ilk çocuğumu kucağıma aldım. Eşsiz bir duyguydu. Telaş, kaygı, mutluluk, huzur tüm duygular bir aradaydı. Onu kucağıma aldığım ilk andan itibaren her şey ona odaklıydı artık ve hep te öyle kaldı. Tarif edilemeyecek kadar güzel ve özeldi. İkinci çocukta daha bilinçliydim tabi ki ama telaş, kaygı değişmiyor. Kucağıma aldığım andan itibaren de hepsi yerini sadece huzura ve mutluluğa bırakıtı.
Bebeğinizi ilk ne zaman kucağınıza aldınız? Neler hissettiniz?
Sezeryan Spinal doğum yaptığım için doğumhaneden çıkmadan ikisini de kısa süreli kucağıma alıp kokladım. Odaya çıktığımızda yanıma getirdiklerinde kızımın uyanık olduğunu hatırlıyorum. Emzirme çalışmalara başladık. Sonrasında gazını çıkartma, alt değiştirme, yatırma derken zaman hızla akmaya başladı. O uyudu ben uyudum. Annemin desteklerinden söz etmeden geçemeyeceğim. Yeni tanıştığım duygulardı ama hemen adapte oluyor insan.
Çocuğunuzun ilk oyunları nelerdi?
Kızım da oğlum da genel olarak yap-bozlarla hep ilgilendiler. Halen çok seviyorlar. Yaşlarına uygun oyuncaklar içerisinde oğlum arabalara ,kızım bebeklere ilgi duyuyor. Vazgeçilmezleri ise halen yap-bozlar. Oyunlarımız ve oyuncaklarımız hep bu yönde şekillendi.
Çocuğunuzun ilk yürümesi nasıl ve nerede oldu? Neler hissettiniz?
İkisi de evde yürüdüler. Tam anlamıyla emeklerimizin karşılığını almak gibiydi. Belki de bir bebeği büyütüyor olmayı görmenin somut haliydi.
Çocuğunuzun ilk anne baba demesi ne zaman oldu? Neler hissettiniz?
Oğlum 7 aylık, kızım 8 aylık baba dedi. Anne kelimesini beklerken aralarda başka bir çok kelimeyi söylediler.
Tabi ki şuan en çok kullandıkları kelime tahminimce ‘anne’. Her ‘anne, baba’ kelimesini duyduğumuzda çok güzel şeyler hissediyoruz.
Anı yaşamayı tercih ediyorum.
Peki şu an çocuğunuzla neler yapıyorsunuz?
Ben ve oğlum, kızım okuldayken onun sevdiği aktiviteleri yapmaya çalışıyoruz. Kızımın akademik olarak çizdiğimiz yola doğru adım atması için okul sonrası bolca İngilizce çalışıyoruz. Tamamen çocukların geleceklerine dair anne olarak fırsat verilirse ve kendileri de isterlerse çizdiğim yola doğru yürümeye odaklıyım.
Gelecek planlarınız nelerdir?
Her şeyden önce sağlıkları ve bu yolda kontrolleri çok önemli. Beraberinde de iyi bir eğitim onlara verebileceğimi hissettiğim en kıymetli şey..
Yeni anne adaylarına önerileriniz nelerdir?
Kontrolü her zaman severim. Bazen aşırıya da kaçtığımı biliyorum. Çok yorucu ve stresli bir durum. Yeni anne adaylarına verebileceği tavsiye de bu yönde. Evet özellikle hamilelik süreçlerinde kontroller çok önemli ve aksatmadan yapılması gerektiği fikrindeyim. Fazla kontrolcü olmaya çalışmasınlar çünkü bu çok kaygı yaratıyor. Gerekenler yapıldıktan sonra her şey bir şekilde şaşırtıcı şekilde yoluna giriyor..